چون میروی بی من مرو...

این حرف ها دیگر بوی سکوت می دهند.

وقتی خودم را در چشم های پیاده رویی شلوغ می بینم شبیه پاییز برگ ها به خودم می لرزم

می ترسم از اینکه سلام مرا بخواهند لبخندهای مسموم سایه ها

دلسرد شدم و خسته.از هر چه بودن است برای بودن.از هرچه حرف است برای رسیدن

دیگر فرصتی برای من نیست. من سهم خودم هم نشدم.فال خط خطی ام را به هر که سپردند خندید و پرت کرد پشت پهن دشت پوسیده خاطراتش

همه ی سایه های پرنده را پراندم

من نیز از من رفته است.تنها تصویری مات مانده که مات مانده از بودنی بی حاصل با مسیری مبهم و دنباله دار

دست های آسمان را در جیبم احساس می کنم به دنبال لبخندی است صمیمی که نخواهد دید

آه می کشم تمام خودم را وقتی پیش پای آیینه به سکوت ساکتش خیره می افتد.

این حرف ها دیگر بوی سکوت می دهند.

نویسنده : مهم نیست » ساعت 9:7 عصر روز پنج شنبه 88 بهمن 22

یادگار شما ()

کمی با دحوالارض

بیست و پنجم ماه ذی القعده روز دحوالارض است. دحوالارض را چنین معرفی می کنند "روزی که زمین از زیر کعبه کشیده و گسترانیده شد.
گر
چه این مطلب یعنی کشیده شدن و گسترانده شدن زمین در وحله اول عجیب به نظر
میرسد اما تعریف واضح تر این موضوع این است که گفته شود :
پس از آنکه
تمام سطح کره زمین به مدت طولانی در زیر آب فرو رفته و خداوند خواست تا آن
را از زیر آب بیرون آورد که صحنه زندگی موجودات مهیا گردد ، اولین نقطه ای
که از زیر آب سر بیرون آورد همان مکان مقدس کعبه و بیت الحرام بود . این
واقعه نشان دهنده اهمیت این نقطه و مرکزیت آن برای همه عالمیان است .
در
واقع دحوالارض روز شروع حیات بخشی خداوند به جهان خاکی است که توجه به آن
در روایات و تعیین اعمال خاص همچون روزه ، عبادت ، دعا و غسل واهتمام به
آن از سوی معصومین (ع) نشانگر عنایت حضرت حق به این روز با برکت است .

تعبیر
به اینکه "در روز دحو الارض رحمت خدا منتشر گردیده و از براى عبادت و
اجتماع به ذکر خدا در این روز، اجر بسیار است" و امثال آن ، مومنین را بر
انجام مستحبات مخصوص این روز ترغیب می نماید . درباره روزه این روز آمده
است :
روزه این روز همانند روزه هفتاد سال است .
روزه این روز کفاره گناهان هفتاد سال است .
برای روزه دار این روز هرکه و هرچه در میان آسمان و زمین است استغفار می کند و ...
از
دیگر اعمال این روز شریف دو رکعت نماز است که در آن حمد و پنج مرتبه سوره
"والشمس" خوانده می شود و پس از نماز نیز دعایی است که در مفاتیح آمده است
. و همچنین دعای "اللهم داحی الکعبه ..." از دعاهای مخصوص این روز است .
روایت
است که « امام رضا » علیه السلام فرموده اند: درشب بیست و پنجم ماه ذى
القعده حضرت ابراهیم (ع) و حضرت عیسى (ع)متولد شده اند. و نیز در این روز
رسول خدا صلى الله علیه و آله ، به قصد حجة الوداع از مدینه به همراه یکصد
و چهار هزار یا یکصد و بیست و چهار هزار نفر از راه شجره به مکه عزیمت
نمودند که حضرت فاطمه (ع ) و تمامى زوجات آن حضرت نیز ایشان را همراهی می
کردند .
و نیز در روایتی است که در این روز قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام خواهد نمود . « خروج پیامبر اکرم(ص) از مدینه به قصد حجه الوداع ( 10ق) » ازطرف پیامبر اکرم(ص) در ماه ذیقعده ی سال دهم هجری قمری به
اهالی مدینه و قبیله های اطراف اعلام شد که امسال آن حضرت قصد زیارت خانه
ی خدا و برپایی مراسم حج را دارد. به همین جهت، تعداد زیادی از مسلمانان
به همراه آن حضرت عازم مکه شدند. پیامبر اکرم (ص) در روز 25 ذیقعده¬ی سال
دهم هجری قمری از مدینه حرکت نموده و در مکانی به نام ذوالحلیفه احرام
بست. تمام همسران آن حضرت و یگانه دختر گرامیش حضرت فاطمه(س) در این سفر
هماره پیامبر(ص) بودند. حضرت علی(ع) نیز پس از ماموریت جهادی و تبلیغی در
منطقه ی یمن، به دستور پیامبر اکرم(ص) در مراسم بزرگ حجله¬الوداع حضور
یافت. چون حج این سال آخرین حج پیامبر اکرم(ص) بود به حجه الوداع مشهور
گردید. پس از پایان مراسم حجه الوداع هنگام بازگشت به مدینه در مکانی به
نام غدیر خم پیامبر اکرم(ص) در اجتماع یکصد هزار نفری، حضرت علی(ع) را به
فرمان خداوند متعال به جانشینی خود منصوب فرمود و همگان با امیرالمومنین
علی(ع) بیعت کردند.

نویسنده : مهم نیست » ساعت 10:13 صبح روز جمعه 88 آبان 22

یادگار شما ()

من کجا و تو کجا

شب بود.نزدیکی روشنایی از حضور،صدا،پنجره. آمده بود نقاشی هایم را ببوسد خبر نداشت روزهای کودکی ام را سالهاست فراموش شدم. لج کرد مثل دست نوشته های پراکنده ای که خاطرات نیامده ام را کلید می زنند. مثل تبخیر. امروز بیشتر از امروز نوشتم، برای تو، برای بودن، برای سوال های چشم به راه، برای پایانِ هیس! روی سُرسُره ای از لبخند های عمیق تو، نمی شود سُر نخورد. می خورم خودم را، و در این بین تنها شدنی تاریخی که ارسطو هم در معادلات خود به بی منطقی ام شهادت می دهد، سر از چشم هایم در آورد.
تو اوجی از شُکوه بودی و من موجی از شِکوه. تفاوتی نیست، فاصله از زمین است تا تو.
روی کدامین شانه قدم زدی که زیر شانه هایت را باران می گیرد و شهر تشنه ی قدم هات بی اختیار می دود؟! من اینطرف تر از دست های آسمانی شان، تنها به تشییع با عظمتی خیره شدم که خودم را می ماند. اما نه. من کجا و تو کجا

...

نویسنده : مهم نیست » ساعت 3:58 عصر روز سه شنبه 88 مهر 7

یادگار شما ()

این حرف ها دیگر بوی سکوت می دهند.

کمی با دحوالارض

وقت کردی بیا

حرفهای نگفته به روز شد

من کجا و تو کجا