رد می شوی

سخت است تمام آه،عبور ساده ای باشد برای ندیدن

صحبت از چشم های تو نیست! خاطرات خسته ای را می تکانم که غرور،چاره ای جز بالیدن ندارد سالهای سال،از دست های تو می گذرد بی آنکه شانه هایم را بخندی و افقی نو،بیکران سکوتم را بفهمد.

سخت است تو را در خودم نگریم و با همه ی شهر سرگرم نیش خنده هایی بمانم که پرت می کند ذهن آرزومندم را تا سرگیجه ای دیگر...

کجاست بهانه های سر از لاک جنبیده ای که بسوزد همه ی کودکی ام را! نه ! بیهوده تر از قبل نبودن هنر است و من ، تمام دست خطم را دیروز پشت سایه گون هایی ساده گم کردم. حالا فرصتی برای رد شدن است. عبور می کنی و در مسیر چشم هات بغض می کنم شاید میانه ی غربتی سهمگین دست خطم را شعر شوم.