سه نقطه

... سه نقطه. از ابتدای همین سه نقطه می نویسم از ابتدای مبهم و دنباله داری که هیچ اول و مقصودش پید ا نیست. بدون هیچ پلان از پیش تمرین شده ای شروع به خود شدن می کنم. آهسته آهسته سر از سکوت سالهای سرد و سقوط، بلند می کنم، که نرسیده به آدینه ی آفتاب ، اتراقی اتفاقی پیش پایم افتاد. نشستم و سازِ  سازگارِ خاطرات را، سرودم.

خیلی بود که دلی به دریا میخواست بزند اما از بدِ تقویم، به آشفته ترین گیسوها، گذرش افتاد و هوای گرم لبخند را، به پریشان شدنی ساده، نادیده گرفت. چشم تا خواست باز کند

 خسته ای عابرانه از کنار دست هاش رد شد و خودش را به انتهای خود برد و ساز و خاطراتِ سازگار را، به اتفاقِ اتراق نشین سپرد تا شعر شود. مثل انگور.

می روم به سمت بلند شدن به سمت یک یا علی مثل زلالیِ جوی مثل... مثل همین سه نقطه